Ik heb nooit gezegd dat het einde van het kapitalisme is aangebroken. Ik zei dat het kapitalisme in deze vorm niet duurzaam is voor de planeet en dat het Esperanto een rol kan spelen bij de hervorming ervan.
Maar het is waar dat ik denk dat de Esperanto-beweging in een crisis verkeert en tegelijkertijd zijn er meer Esperanto-sprekers buiten de Esperanto-beweging. Dit is een paradox.
“Estas intervjuita ankaŭ profesoro Federico Gobbo ĉe la Universitato de Amsterdamo, kiu atentigas ke dum la organizita movado krizas kaj membronombroj falas, Esperanto disvastiĝas en interreto.”
Banala, ĉu ne? Fakte mi diris multe pli.
Unue. Mi diris, ke ĉiuj sociaj movadoj krizas ĉar homoj ne pretas pagi kotizojn se ne klaras la servoj, kaj multon oni rekte povas pluki interrete senpage. Esperanto ne estas escepto.
Due. Financa krizo de UEA (pri la graveco, oni povus debati) ne signifas aŭtomate krizon de Esperanto. La lingvo vivas nova printempon, ĉar Esperanto ĉiam altiris homojn apartenantajn al socia avangardo, nome, homoj kiuj volas plibonigi la mondon nun, ne atendante la postvivon (ni ne debatu ĝian ekziston…).
Mi raportis la ekzemplon de la tria UK en Dresdeno, kiam fondiĝis la internacia movado por vegetaranismo: en 1908, absoluta novaĵo. Nun la defio de Esperanto estas ludi rolon en la necesa transformo de kapitalismo en io kongrua kun la pluvivo de la planedo, ĉar en la aktuala formo kapitalismo ne povas daŭre funkcii. Justa lingvo, justa ekonomio.
